اینترنت اشیاء، مفهومی است که در سالهای اخیر و با توجه به گسترش خدمات ارتباطی و دستگاه های متصل به شبکه جهانی اینترنت، شکل گرفته است(برای اطلاعات بیشتر در خصوص مفهوم اینترنت اشیاء به مقالهاینترنت اشیاء چیست؟ مراجعه کنید). این مفهوم با کاربردهای گسترده ای که دارد و برخی از آنها از سال ها پیش هم به نوعی عملیاتی شده اند، معنا می یابد. اما در سالهای اخیر این کاربردها به واسطه گسترش ارتباطات اینترنتی و شبکه های ارتباطی بیشتر شده اند که این خود نیازمند دسته بندی کاربردهای این حوزه می باشد.
چشم اندازی که فعالان این حوزه برای کاربردها و خدمات اینترنت اشیا در نظر می گیرند شامل سرویس هایی می شود که استفاده گسترده ای از فناوری اطلاعات و ارتباطات کرده، راهکارهایی باتوجه به نیاز، الزامات و فرهنگ مردم ارائه دهند، دیتاها (زیاد و خرد) را ترکیب کرده و به اشتراک گذارند و مردم/سازمان ها را درآن مشارکت دهند. به بیان ساده آنچه مفهوم اینترنت اشیا به ارمغان می آورد و باید در تحقق آن میسر شود، جمع آوری، ترکیب، پردازش و ارائه حجم زیادی از داده های خرد است که این رسیدن به این هدف می تواند کلید حل بسیاری از مسائل مبتلا به جوامع باشد. در واقع با جمع آوری، دسته بندی و پردازش داده های جمع آوری شده از دستگاه ها و کانال های مختلف است که می تواند کاربردهای واقعی از این داده ها و دستگاه ها بدست آورد و مفهوم اینترنت اشیا را تحقق بخشید.
این چشم انداز، بواسطه گستردگی آن سبب شده است که کاربردهای مختلفی برای اینترنت اشیا تعریف شود. در واقع کاربردهای مختلف اینترنت اشیا را می توان با توجه به مفهومی به نام بازارهای عمودی(بازار عمودی بازاری است که یک صنعت، حرفه یا طیف مشخصی از مشتریان را هدف قرار داده است. مثلا ارائه ی سرویس یا محصولی در حوزه صنایع نفت یا گاز می تواند یکی از مصادیق ورود عمودی به بازار باشد) تعریف و تبیین کرد.
در زمینه اینترنت اشیاء، مهمترین بازارهای عمودی که تعریف شده و پیش بینی می شوند تا سال 2020 به میزان قابل توجهی پوشش داده شوند بازارهای مربوط به آموزش، خرده فروشی و تفریحات، انرژی، قابلیت تحرک(mobility) و حمل و نقل، بهداشت و خدمات اجتماعی، امنیت و ایمنی عموم مردم، زیرساخت های شهری و دولت هوشمند می شود.
البته هریک از این بازارهای عمودی در چارچوب یکی از مدل های کسب و کار که شامل ارتباط سازمان با افراد(B2C) و سازمان به سازمان(B2B) و سازمان به دولت(B2G) تحقق می یابند و البته باید توجه داشت که در بسیاری از کاربردها و مصادیق عملی اینترنت اشیا ترکیبی از سه مدل فوق ضرورت می یابد. برای مثال حوزه حمل و نقل را در نظر بگیرید که در آن به منظور تحقق اتصال یک خودرو به شبکه ارتباطی و بهره مندی از مزایایی مانند دریافت اطلاعات مربوط به وضعیت جاده ها، جلوگیری از تصادفات و امثالهم، این خودرو نیازمند اتصال به مرکز داده های یک شرکت(تولید کننده خودرو) و همچنین سازمان مربوط به حمل و نقل در آن کشور است تا بتواند از این مزایا بهره ببرد. در واقع در این حالت مدل C2B2G شکل گرفته است که در واقع همان مفهوم اکوسیستم است که در حوزه اینترنت اشیاء تعریف می شود. لازم به ذکر است که در برخی موارد تنها یکی از سه حالت فوق الذکر ضرورت می یابد، اما در نهایت همه این مدل ها زیر مجموعه آنچه یک اکوسیستم است قرار می گیرند.
نمی توان فهرستی از کاربردهای اینترنت اشیا تهیه کرد و به طور مشخص گفت که چه شخص/سازمان/شرکتی می تواند از استفاده از این فناوری بهره ببرد، زیرا مصادیق آن بسیار گسترده و زیاد هستند. در واقع کاربردهای اینترنت اشیاء بر سطوح مختلفی شامل افراد، یک اجتماع کوچک و سطح کلان یعنی کل جامعه تاثیرگذار است که در نهایت فواید آن برای کل بشریت می باشد.
یک نظر
مطلبتون خیلی خوب بود