بسیاری از مردم جهان، بخش عمده‌ای از اوقات کاری و تفریحی خود را آنلاین هستند. اما اغلب توجه نداریم که کامپیوترهای ما حتی برای بازدید ساده از صفحات وب نیز باید مراحل مختلفی را پشت سر بگذارند.
هر بار که روی یک لینک کلیک می‌کنید، تعاملات پیچیده‌ای بین کامیپوترها و سرورها و روترها اتفاق می‌افتد. پس گاهی یک خطای به‌ظاهر جزئی نیز می‌تواند همه چیز را به‌هم بریزد.
برای مثال، هفته پیش یکی از کارکنان گوگل اشتباه کوچکی مرتکب شد که اینترنت بخش‌های زیادی از ژاپن را از دسترس خارج کرد. با اینکه مشکل مذکور ظرف چند دقیقه رفع شد، تبعات آن ساعت‌ها طول کشید و شمار زیادی از مردم و مراکز کاری ژاپن با کندی اینترنت یا قطعی کامل آن مواجه شدند.
ماجرا زمانی آغاز شد که گوگل یکی از جداول مسیریابی اینترنت را به‌روزرسانی کرد. جدول مسیریابی اینترنت در واقع فهرستی از آدرس‌های آی‌پی و نحوه دستیابی به آن آدرس‌ها است. گوگل قصد داشت با این کار آدرس‌های خود را به شبکه جهانی وب بشناساند، اما این فهرست حاوی چندین آدرس دیگر نیز بود که به برخی شرکت‌های مخابراتی ژاپن تعلق داشت.
وقتی شرکت‌های سرویس‌دهنده اینترنت و از جمله ورایزن می‌خواستند کاربران خود را به آن آدرس‌ها انتقال دهند، از اطلاعات نادرست جدول مسیریابی گوگل استفاده کردند. درنتیجه، کاربران به‌جای بازدید از سایت‌های ژاپنی مدنظر خود، از جای دیگری و چه‌بسا از «هیچ‌جا» سر درمی‌آوردند.
گوگل گفت، این اشتباه را طی تنها 8 دقیقه رفع کرده است، اما ظاهرا همین هشت دقیقه کار خود را کرد زیرا بسیاری از بانک‌ها و دیگر شرکت‌های ژاپنی تا ساعت‌ها نمی‌توانستند از سرویس‌های وب خود استفاده کنند، مشتریان شرکت راه‌آهن شرق ژاپن قادر نبودند بلیت رزرو کنند و سرویس میلیون‌ها مشتری «ان‌تی‌تی کامیونیکیشنز»، بزرگ‌ترین شرکت مخابراتی ژاپن، نیز قطع شده بود.
اگرچه همه چیز تا پایان روز به حالت عادی خود برگشت، مجددا این موضوع را یادآور شد که معماری اینترنت تا چه حد شکننده است، چنان که خطایی کوچک از سوی یک شرکت توانست اینترنت یک کشور را از کار بیاندازد، و اگر کسی این مشکل را به‌سرعت شناسایی و برطرف نمی‌کرد، بعید نبود به بروز بحرانی واقعی برای ژاپن بیانجامد.
